Χαμένη πριν καν βγει στην καυτή έδρα της Χάποελ αποδείχθηκε η ΑΕΚ. Υποκύπτοντας στην πίεση της εξέδρας και την εμφανή ανωτερότητα των Ισραηλινών, η «Ένωση» αποχαιρέτησε με συντριβή το BCL (78-46).
Το ματς
Φανερά επηρεασμένη από την ατμόσφαιρα -και από τη σκληρή άμυνα της Χάποελ- μπήκε στο παιχνίδι η ΑΕΚ. Με μόνο ελαφρυντικό την ευκολία που σφυρίζονταν τα φάουλ υπέρ των Ισραηλινών (5 σε διάστημα μόλις 3,5 λεπτών), δεν ήταν τόσο η άμυνα που πλήγωνε την «Ένωση». Διότι μπορεί να την άφησαν νωρίς πίσω τα τρίποντα του Μέγερις, αλλά το κυρίαρχο πρόβλημά της ήταν ότι η ίδια «μάτωνε» για να σκοράρει στην απέναντι πλευρά του παρκέ.
Ενδεικτικό ότι σε όλο το πρώτο δεκάλεπτο οι παίκτες του Καντζούρη δεν πέτυχαν δίποντο! Και γράφοντας πόντους μόνο με μια βολή του Μίτσελ και δυο διαδοχικά τρίποντα του Λεμάρ που έδωσαν (πρόσκαιρα) μια ανάσα, πήγαιναν συνεχώς σε «σκοτωμένες» επιθέσεις. Δεν έφτανε λοιπόν το 18-7 του δεκαλέπτου, η εικόνα χειροτέρευε κιόλας, αντί να βελτιώνεται.
Φοβερή δυσκολία στην επίθεση (με τον Μίτσελ απενεργοποιημένο) και φτηνά λάθη συγκέντρωσης που χάριζαν εύκολους πόντους στη Χάποελ. Εξακολουθώντας λοιπόν στην άμυνα να παίζουν στο όριο του φάουλ και με τον Ράντολφ να εκτελεί από παντού (13 πόντοι), οι Ισραηλινοί έκαναν πάρτι. Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί ημίχρονο, όπου η ΑΕΚ πέτυχε μόλις δυο δίποντα (!), έβρισκε πόντους μόνο από τον Λεμάρ ή βολές και πήγε στ’ αποδυτήρια με το βαρύ 43-22…
Βέβαια όταν επέστρεψε απ’ αυτά έδειξε διατεθειμένη να παίξει σκληρότερη άμυνα. Ήταν όμως πολύ αργά πλέον. Όχι μόνο επειδή η Χάποελ εξακολουθούσε να βρίσκει λύσεις στην επίθεση (με τον Ράντολφ άλυτο πρόβλημα). Αλλά κι επειδή συνεχιζόταν η επιθετική ανομβρία (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Μάιλς, που δοκίμαζε τις αντοχές των στεφανιών). Όσο λοιπόν κι αν πάλευε ο Λεμάρ ή έδινε κάποιες λύσεις ο Γιάνκοβιτς, το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο. Και η τέταρτη περίοδος έμοιαζε διαδικαστική με το σκορ στο 59-36.
Παρόλα αυτά οι Ισραηλινοί δεν έμοιαζαν διατεθειμένοι να τραβήξουν το πόδι από το γκάζι. Ήταν εμφανές πως ήθελαν, όχι μόνο να νικήσουν, αλλά να το κάνουν και με εμφατικό τρόπο. Από τη στιγμή λοιπόν που ο καυτός Ράντολφ βρήκε κι άλλον συμπαραστάτη στο πρόσωπο του Βένε (εκτός από τον Κάρινγκτον), η ψαλίδα άρχισε κι άλλο να μεγαλώνει. Ώσπου έφτασε τελικά στο -40, με το τελικό 91-51 να σφραγίζει σκληρά την αδυναμία της ΑΕΚ ν’ ανταποκριθεί στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί εναντίον της μετά το δεύτερο ματς.
Τα δεκάλεπτα: 18-7, 43-22, 59-36, 91-51.
